Vogelarena

Log In
 


Gebruikersnaam

Paswoord

Onthouden

Paswoord vergeten

Schrijf mij in!

 

 

 

 

 

 

 

   
Inhoud
   

   
Zoeken
 
   
 
   
VogelArena.com
 

E-mail


   
Reclame
 





   




Forums Home > De kroeg > Hah, bourkes zijn niet bang te krijgen! Moderators
agabird


Om een bericht te kunnen posten moet u ingeschreven zijn schrijf in.
Als U al lid bent log hier in.

Pagina : 1


Auteur Onderwerp : Hah, bourkes zijn niet bang te krijgen!
Tens
Oud Lid
Posts :204

Oud Lid
2009-01-30 - 00:33:33

Stomme bourkes;
50 euro aan nieuw kleine parkieten speelgoed, 20 euro aan verse kruiden en waar spelen ze mee?
Een gestolen stukje groffe stro en het dwergkonijn dat hun probeert plat te stampen..

Nou ja, mensen die denken dat een koppel bourke parkieten niet snel tam worden uit de voilere: ze zaten vandaag zo lang op me dat ik er genoeg van kreeg omdat mijn koffie koud stond te worden (en een beetje omdat er ook wat gewerkt moet worden). De benadering om het gedrag van deze vogels te beinvloeden is bijna precies dezelfde als die voor ratten.
Veel geduld, je normale manier van spreken, (lees: een voor de vogels herkenbaar gedragspatroon), niets afdwingen maar tegelijk beseffen dat het dieren zijn en ze dus confronteren met de gevolgen van hun gedrag, (bijv. een nachtje buiten de kooi sluiten als ze er niet uit zichzelf in terug vliegen als het licht uit gaat), is de sleutel om vogels uit de voilere tam te krijgen.
Gelukkig is dat anders dan bij konijnen die echt commando's moeten leren zoals een peuter leert van de Teletubbies.

Ik raad wel aan om zaadetende voilere vogels soms wat groffer voer, zoals de graankorrels in kippenvoer, te verstrekken om hun kaakspieren te sterken. Als dat mogelijk is natuurlijk.
Ook wat echte takken is geen overbodige luxe, want ik merk dat houten zitstokken alleen niet goed was voor hun balans en vliegtechniek. Daarnaast lijkt het mannetje erg veel behoefte te hebben aan dingen waar hij aan kan trekken of waar hij zijn snavel aan kan schuren.
Of misschien heb ik het fout en ligt het bijvoorbeeld aan de jonge leeftijd van mijn koppel.

In ieder geval een hoop geld naar de maan.
Maar gelukkig zijn ze buitengewoon snel tam geworden, beginnen ze al te luisteren naar hun naam en gebruiken ze mijn speelboom.

Wat mij betreft mogen de eieren komen!

OK, ik geef toe, dit bericht is totaal nutteloos.
Het was gewoon leuk om de vogels voor mijn neus aan dat stukje groffe stro te zien trekken.


EdensB
Website Member
Posts :220

Website Member
2009-01-30 - 01:02:19

Dat ken ik wel van mijn katten...koop je voor 20 Euro een luxe speeltje en waar spelen ze de hele dag mee....een propje papier en een drinkrietje die ze van tafel hebben gejat.
Mijn grasparkietje vond het altijd geweldig om op de rand van een leeg theekopje te gaan zitten om vervolgends het lepeltje heen en weer te duwen laugh :D
Geloof dat wij mensen teveel nadenken over de dingen...dieren zijn net als kinderen...ze weten over wel iets leuks van te maken..vaak is "echt" speelgoed schijnbaar lang zo leuk niet.wink ;)


Tens
Oud Lid
Posts :204

Oud Lid
2009-01-30 - 10:51:24

De allereerste ratten die ik had waren zusters, die zijn doorgaans erg jacht actief en nerveus.
Ik wilde weten waarom deze dieren niet tegen tocht kunnen maar buitenshuis kennelijk wel van hun vachtproblemen en verkoudheid af konden komen. Hierdoor liepen zij los door het hele huis en de tuin.
Ja, de meeste fokkers zouden mij daar voor afmaken maar het beestje moet een beestje kunnen zijn; kinderen laat je tenslotte ook niet op hun kamers omdat ze anders iets zou kunnen overkomen en die zijn doorgaans een stuk duurder nietwaar?
Nu zijn er niet veel ratten liefhebbers hier, wat ik wel begrijp maar wat ik toch wat flauw vindt gezien ze neits anders doen dan katten, eenkhoorns of veel andere vogelsoorten, maar goed:
ze zwommen in vijvers, ze duiken echt met een sprong in het water om waterpest te eten, (want de bruine- / dakrat eet niet veel vlees), en ze lagen op de bank bij een doorgaans strontchagrijnige bejaarde poes (19jr).

Mijn dwegkonijn speelt met soort een hond, een Tsitzu, dat eigenlijk een kat is in het verkerde lichaam. Het konijn jaagt op de vogels en de hond kijkt ze alleen aan.

Wat ik ook niet snap is dat bourkeparkieten vaak altijd in het bijna donker worden gehouden.
Dat zal ze misschien wel productiever maken maar op dit moment zit mijn koppel in de zon voor het deurtje, zoals iedere morgen als de gordijnen open gaan. Met macho vleugels en al.

Overigens snap ik ook niet de facinatie met tralies die kleine dieren hebben: zelfs als de kooi open staat moeten ze er op proberen te knagen.


Oh, nog even een feitje:
de vogelnaam is écht Bourke-parkiet, niet bourks of bourkse zoals veel kwekers zeggen.
Ze zijn rond 1750 genoemd naar gouveneur Bourke van South Wales in Zuid Australië en niet naar het fort dat daar rond 1770 eeuw werd opgericht.

Kennelijk zijn ze niet zo heel vreemd in van Australië als ik een Australische vriendin mag geloven. Volgende keer mag ze die vogels op de post doen. scheelt ook weer geld.


theelepeltje
Website Member
Posts :621

Website Member
2009-01-30 - 10:54:41

quote
In ieder geval een hoop geld naar de maan.


Ik had je van te voren wel kunnen vertellen dat Bourkesparkieten geen parkieten zijn die interesse hebben in parkietenspeelgoed.


Tens
Oud Lid
Posts :204

Oud Lid
2009-01-30 - 11:51:10

Ik wist dat zij ze niet allemaal zouden gebruiken maar totale desinteresse in het algemeen voor speelgoed en andere spullen is er nu ook weer niet.
Er zijn op internet ook filmpjes van spelende bourkes te zien.
Daarnaast spelen ze wel met ándere objecten, en of een vogel het verschil ziet tussen speelgoed en iets anders.. lijkt mij niet.


Hobby-handel
Website Member
Posts :132

Website Member
2009-01-30 - 12:10:30

Als een klein kind een cadeau krijgt, waar gaat hij/zij dan mee spelen?
Juist ja met het cadeaupapier!

Wat zijn het voor speeltjes?
De meeste kleuren die gebruikt worden voor de speeltjes zijn zo fel en afschrikkend dat vogels in de natuur er hard voor weg zouden vliegen als ze die zien. Misschien heeft dat er mee te maken!?


Tens
Oud Lid
Posts :204

Oud Lid
2009-01-30 - 13:03:00

Bewust geen knalroze trappetjes of iets dergelijks.
Touwen (zijn ze niet bang voor maar ook niet gek op: het stuk snoer waarmee het vast zit is interessanter), belletje aan ringen, schommeltje, bruine ringen piramide aan kettingen, een spiegeltje dat roteert (ik ben als gedragsonderzoeker geen fan van spiegels in vogelkooien maar deze zijn heel klein als een spelletje verwerkt), houtblokjes aan een touw, slijtstokdinges voor hun poten en snavel (die wordt als enige wel gebruikt).
Maar de glazen tunnels van de knaagdieren die aan de speelboom hangen gebruikten ze in het begin ook niet en daar zit het mannetje 's avonds mee te klooien.
Ze komen al met een bepaald aangeleerd gedrag uit de voilere van de andere vogelgroepen af.
Ze hebben dan vaak een zwakke snavel vanwege het fijne zaad dat ze kregen en hebben nog nul ervaring met dunne takken, handen, planten en objecten.
Ook douchen waren ze in het begin niet gewend.
Deze aanpassingen voor binnen leven buiten de voileregroep zijn nu grotendeels gemaakt en nu kunnen ze ook groter zaad eten zonder dat het heel wordt doorgeslikt, ze zijn niet meer bang voor water en proberen niet te vliegen als ze nat zijn en ook hun balans en vliegtechniek wordt al veel beter.
Hun nagels zijn korter en ook zijn ze minder schrikkerig.
Maar zoals ik zei kan veel van dit al door de leeftijd komen.


chrislaevers
Website Member
Posts :970

Website Member
2009-01-30 - 13:17:32

Ik geniet van je beschreven ervaringen met al je dieren.
Als ik in mijn tuin op een stoel zit, komt mijn oud door anderen gedumpt konijn mij markeren met zijn kin. Dat doet hij aan mijn schoen. Vele mensen zullen dan denken dat dit konijn affectie betoont, maar dat is niet zo. Ik ben gewoon een tijdelijk nieuw stuk in zijn territorium waar hij zijn stempeltje op wil drukken mocht er een rivaal zijn of een wijfje (die zijn er niet). Toen ik nog kippen had en hij wegens de groenteperken bij de kippen zat, gijzelde hij ze in een hoek en ging er dan parmantig de wacht voor houden. Daar heb ik dus moeten ingrijpen en hem een ander terrein moeten toewijzen.
Zijn geliefkoosde plaatsje is op een grote bloempot met de citroentijm. Die plant haalt het dus niet meer. Op een meter van hem zit dan de kat van de achterburen. Zo zitten ze samen in volstrekte harmonie naast elkaar achter in de tuin. Dan komt onze hond in de tuin en soms vliegt hij naar de draad om een vreemde kat weg te jagen. Achterbuurkat en konijn blijven zitten.
In de zomer loopt de cavia ook nog los en dan heb je 4 soorten dieren die als individuen alleen maar rust willen. Eigenlijk 5 soorten dieren als ik mezelf er bij reken. Dat is eigenlijk veel op een relatief kleine oppervlakte.
In de volières is er een tijd geweest dat ik altijd dezelfde steen in een drinkbak op de grond vond. Elke dag haalde ik die kei er uit om het water te verversen, maar de volgende dag lag die er weer in. Ik denk dat mijn oud koppel catharina's dat doen want de kei is dus niet op te heffen door kleine, fijne bekjes.
Voor mijn hond en kat heb ik nooit een speeltje gekocht. Mijn hond haalt soms een dagoud stuk komkommer naar binnen om op te peuzelen en soms speelt hij met een stuk wortel dat hij uiteindelijk opeet. Zij heeft zich wel een bankkussen toegeëigend waar ze mee ravot als ze opgewonden is door ambiance in familieverband.
Al die speeltjes die je ziet voor huisdieren zijn vaak gedeeltelijk synthetisch (pluche en plastiek en...?). Echt nodig is dat eigenlijk niet als je wat creatief bent en natuurlijke materialen aanbiedt zoals een bos wilgetakken of gewoon een grote klomp gras of keitjes.
Mijn konijn heeft de jonge herfstscheuten van mijn anijsplant afgegeten en een ander geliefkoosd plekje is net naast de peterselie waar hij ook al eens aan zit. De bieslook heeft hij ook afgegeten en gedurende maanden heeft hij gerantsoeneerd geknaagd aan 3 kleine witte kolen waar ik hoge verwachtingen van had.
Elke dag krijgt hij groene korrels, een halve appel, een wortel en een stuk komkommer en hooi in een beschut hok.
Een konijn eet dus veel meer dan de meeste mensen denken.
Mijn hond die doet alsof hij naar buiten wil in de tuin maar eigenlijk is dat omdat de kat voor de deur staat en binnen wil.
't Is een vreemde symbiose van verschillende soorten individu-dieren die samen zitten op dezelfde oppervlakte. Dat is met de tijd gegroeid en uiteindelijk is het geen natuurlijke situatie.
Vermits dat die individuele dieren het met elkaar vinden, geniet ik daar ook wel van.

Christine.


Tens
Oud Lid
Posts :204

Oud Lid
2009-01-30 - 15:16:42

Dit bericht is 1 keer gewijzigd

EDIT: digitaal woordenboek maakt weer wat foutjes


Vaak is het zo dat dieren geen moeite willen doen voor hun eten.
Dat is instictief, want het is beter om zo min mogelijk energie te verbruiken en zo min mogelijk de veilige plaats te verlaten (zodat het risico voor verwondingen en dergelijke minder is).
Bij ons mensen ligt dat anders gezien wij genieten van activiteiten als koken en sport.
Daarbij kennen wij bijvoorbeeld geen maat meer, we realizeren ons vaak niet dat het 20 minuten duurt alvorens je het gevoel hebt verzadigt te zijn en eten zo'n driekwart teveel aan energie. De evolutie van ons lichaam ligt achter op dat van onze omgeving. Gezien de hoge leeftijd van sommige ouderen uit Japan lijkt dat nog eens extra onderstreept te worden, gezien zij vanuit hun oude cultuur vaak niet eten tot zij een vol gevoel hebben (de echte traditioneel Japanse keuken vermijdt wel vaak vlees, dat was daar een luxe net als het mes en vork vroeger, maar ze gebruiken wel veel vetvervangers die het eten rijk maken aan energie en vetten).

Dieren worden rustiger als ze zeker zijn van hun voer en veiligheid. Daarom wordt er soms minder voer gegeven aan dieren waar mee gewerkt wordt, al is dat afhankelijk van de soort. Veel dieren luisteren namelijk bewust niet als je ze toch geeft wat ze nodig hebben.
Daarnaast is de rangorde van belang bij sommige dieren onderling. Zo zul je bij veel knaagdieren alsook bij sommige vogels veel vechtpartijen veroorzaken als je het hoogst in rangorde staande dier niet als eerste aandacht geeft op de manier die het dier gewend is.

Veel dieren voelen namelijk heel goed wat niet sociaal gepast is, sommige soorten voelen zelfs oneerlijkheid aan. Vandaar dat je elk dier binnen de rangorde hetzelfde moet geven en dat je soms het hoogst in rangorde staande dier niet in het bijzijn van andere dieren in dezelfde rangorde moet aanpakken.
Zij wachten dan simpelweg tot er geen verzorgers in de buurt zijn en vechten het dan uit. Dat resulteert vaak in verwondingen als de hoogst in rang staande de ander corriceerd, of juist doordat deze in twijvel getrokken wordt(vandaar dat je geopereerde dieren die een hoge rang hebben niet te lang uit de groep moet halen maar ook niet gelijk terug moet zetten).

Het gedrag van dieren alsook van mensen is zeer wonderlijk. Mijn parkieten vallen onder de ratten, maar boven het konijn als het gaat om het aan-, en afleren van gedrag en gewoontes.
Dat maakt het heel leuk om er mee te werken en ik leer ook steeds meer het dier kennen.
Ik heb geen ervaring met het houden van vogels maar zie al wel het belang van het stimuleren van de vrijwillige interactie ook bij deze als saaie voilerevogel bekendstaande soort.

Een rat, fret of papagaai zal altijd uit zichzelf interactie zoeken en zolang je weet hoe je een dominante dier moet benaderen kun je ze zonder veel moeite veel leren.
Dat is bij hun zeer moeilijk, moeilijker nog dan bij bijvoorbeeld een hond of kat.
Katten zijn dom vergelijken met honden, hun hersenen zijn de grote van een doppinda. Hierdoor staan ze bekend als zelfstandig en worden ze foutief gezien als zelfbewust.
Hetzelfde geldt voor honden al is het verschil in intelligentie per ras zeer divers. Recent is gebleken dat de hondenrassen die vaak juist niet willen luisteren naar commando's vaak een hoge hersenactiviteit tonen. Poedels bijvoorbeeld staan bekend als intelligent. Maar soms komt die schijnbare chagrijnigheid of eigenwijsheid ook juist uit een lage intelligentie voort.

Aangeleerd gedrag is heel bepalend voor wat het dier gaat ondernemen. Als je een konijn wilt leren te komen op commando of naar het commando "Nee" te luisteren, twee relatief makkelijk aan te leren commando's voor konijnen, dan dien je deze constant en direct toe te passen op het moment dat het nodig is. Konijnen zijn namelijk net als katten niet erg intelligent vergeleken met bijvoorbeeld honden, vogels of ratten. Dat hoeft ook niet, gezien zij prooidier zijn.
Wijk je bij hun 1 keer van je gewoonte af dan kun je het meestal wel vergeten dat het dier nog luisteren zal wanneer je niet straft.

Dat is anders dan bij honden of kinderen die bijvoorbeeld een keer tegen de regels in de slaapkamer in gaan. Het duurt dan een tijdje eer je weer het gewenste resultaat weer ziet maar dat gedrag is er wel weer uit te krijgen.

Je kunt weinig zeggen over intelligentie op basis van gedragspatronen. Vandaar dat ik hier ook al eens schreef dat vogels niet intelligent hoeven te zijn, zelfs niet als zij lijken te spreken of ingewikkelde puzzles oplossen zoals sommige populaire papagaaien. Dat is ook de reden dat intelligentietests, die iedereen overigens zomaar zonder regulering in opzet mag maken en verkopen, vaak zeer uitgebreid worden.
Moderne tests bereiden de kandidaat voor op niet-voor de hand liggende situaties.
Een computerspel kan bijvoorbeeld heel goed iemand iets leren, maar alleen efficient genoeg als deze persoon situaties of kennis tegen komt waar hij of zij nooit eerder mee te maken heeft gehad.

Gedrag aanleren bij huisdieren is dan ook niet het slimmer willen maken van het dier maar meer het dier leren omgaan met nieuwe dingen zodat het zichzelf bezig kan houden en zodat het sneller vertouwd kan raken met onverwachte situaties. Zo maak je een dier echt handelbaar en voorspelbaar.

Echter, het stimuleren van de hersenactiviteit is voor alle dieren wel in zeker mate belangrijk. Een fret of papagaai kan bijvoorbeeld anders niet normaal gehouden worden als huisdier.
Andere dieren kunnen wel weer op zo'n manier gehouden worden, maar zullen in de ogen van veel mensen niet krijgen waar zij volgens hen recht op hebben.
Ratten die niet los mogen lopen zijn een goed voorbeeld, als ook honden aan een touw, katten die niet naar buiten mogen of vogels die geen echte takken krijgen: allemaal krijgen ze commentaar van bepaalde dierenhouders.

Daar maak ik onderscheid in.
Ik stel zelf de standaard en ga uit van wat het dier minimaal nodig heeft gezien ik vindt dat dieren houden veelal uit egoisme tot stand komt en maar een enkele keer vanuit een symbiotische verstandshouding zoals dat bij honden en katten het geval is (zij kwamen naar ons, en niet andersom en werden niet tam gemaakt zoals paarden of andere dieren).

Met andere woorden:
-mijn konijn zit enkel binnen, in een ren in de huiskamer, alleen, met groente en biks
-mijn ratten stonden het hele jaar buiten en mochten ook de tuin in, kregen bijna alles dat mensen ook eten
-mijn vogels mogen de hele dag in de kamer vliegen, behalve als ik geen zicht op ze heb omdat ze anders misschien met hun uitwerpselen de tv of computer coating beschadigen
-honden en visite mogen gewoon bij de dieren komen mits ze goed opgevoed zijn
-ramen staan open planten staan er ook gewoon en er is niet gekeken of ze giftig zijn, geen gescheiden lichturen of anders dan normaal woonkamer geluid

Er kan altijd wat mis gaan en ik krijg een heleboel commentaar op al deze dingen.
Dan denk ik altijd maar:
-zonder ons helemaal geen fretten als diersoort, hoe kun je dan zeggen dat ze niet als huisdier gehouden kunnen worden?
-is het in het wild beter voor het dier? waarom houdt je ze dan als liefhebber?
-is fysieke gezondheid en de gezondheid van nageslacht niet anders dan de emotionele gezondheid van het dier?
-moeten risico's vermeden worden, of soms juist worden toegepast om te zorgen dat het dier zich sterker ontwikkeld, zoals kinderen dat ook doen?

Lang verhaal kort:
mijn dieren maken heel wat mee. Ik houdt rekekening met ziekworden, verwondingen, ziektekosten en overlijden van mijn dierne, zoals ik dat ook met mensen doe.
En ik laat ze om dezelfde reden zelf kiezen wat ze willen. Ik ben een groot voorstander van het stimuleren van verrijking door het geven van opties. Als wij bepaalde vrijheiden of risico's vermijden dan wordt ons leven er immers ook niet beter op. Wij dienen als verzorger open te staan voor vernieuwingen en daar komen risico's bij kijken.
Maar dat is mijn mening.
Het verklaard waarom ik speeltjes gebruik en waarom ik mijn dieren zoveel vrijheden geef.
Hopelijk worden de soorten daar vervolgens sterker van.
De weg van de minste wweerstand is namelijk niet altijd de juiste.

=========================

Mijn dwergkonijn komt van de straat zo bij mij binnen. Zijn vacht was nog dun maar gelukkig heb ik heel watr ervaring met dieren, al heb ik 0 ervaring met vogels vergeleken met de mensen hier (die ik ook zeer respecteer overigens, dat mag ik er weleens bij zetten zodat ik ondanks mijn afwijkende mening geen kwaad bloed zaai).

Dat betekend dat ik er de eerste dag er op lette.
Hij kon niet bij de buitenkonijnen gezien het een rammelaar betreft en zij zelden goed genoeg matchen.
Soms kom je er mee weg, ondanks dat het dier niet honderd procent geaccepteerd wordt maarin dit geval werd hij in zijn ballen gebeten.
In ieder geval kwam hij dus weer binnen waar hij ook de rest van zijn leven blijft. De vogels zullen hem overleven en dus hoop ik stiekem dat zij nog een beetje naar hem toe groeien. Ze accepteren elkaar echter nog bij lange na niet (vogels reageren net als ratten: ze dagen uit. Swieber, het konijn, kan daar natuurlijk niet mee om gaan).

Het konijn krijgt 20 gram biks per kilo en daarnaast droog brood, groente en stro. Ik pas erg op met biks, gezien de grote energiewaarde.
Het konijn rent minder vaak dan het deed en hij moet niet te dik worden en zich van luiheid gaan vervelen.
Het plan was hem op te voeden tot huiskamer konijn maar hij is teveel bezig de boel te slopen.
Wel is hem het commando "Nee" aangeleerd en zijn naam, dus mag hij er af en toe onder streng toezicht wel uit als de visite er is of de Tzitsu hond. Tzitsu en dwergkonijn gaan erg goed samen. De hond kan nauwelijks bijten, is weinig zelfbewust en erg nieuwschierig. Dat geeft het konijn ietwat overwicht en dat maakt dat ze samen de interactie aan gaan en niet voor elkaar weglopen.

De vogels is een ander verhaal.
Zij zitten meestal hoger en kunnen vliegen en zijn ook nog eens met zijn tweeën. Ze zijn niet verplicht zijn tot het aangaan van interactie en dus komt het mannetje alleen uit nieuwschierigheid kijken wat of er te eten valt.
De eerste interactie is niet anders dan tussen de vogels en verzorger.
Dat kan alleen maar beter gaan wanneer het konijn zich minder dominant op stelt zoals hij dit bij de hond al doet.

Overigens beleef ik veel plezier met het praten tegen de vogels.
Het vrouwtje is erg praterig en rustig, zij het wat terughoudend. Het mannetje is een beetje te macho en energiek om daar op korte termijn wat uit te halen, maar ook dat is een leuk gezicht.
Ik ga ervan uit dat dit nog veranderd, zij zijn nog nieteens een jaar oud.


chrislaevers
Website Member
Posts :970

Website Member
2009-01-30 - 18:30:08

Intelligentie is een voor mij moeilijk definieerbaar begrip en zeker als het over dieren gaat.
Wij mensen hebben allerlei instrumenten om intelligentie van mensen te meten via IQ testen voorbijgestreefd of aangepast, grafieken, enzovoort en tal van pseudo-wetenschappelijke testen.
Ik bekijk de 'intelligentie' van een diersoort los van andere diersoorten en vooral los van de afhankelijkheid van de mens.
Ik denk dat de meeste mensen doorgaans de intelligentie van een bepaald huisdier benoemen vanuit de zuivere interactie tussen hen en het dier. Ze willen het dier in de context van hun woning en levenswijze bepaalde handelingen aan leren die het dier in de natuur niet op die manier moet confronteren en er zelfs de aangeleerde, gecommandeerde handelingen niet heeft.
Als het dier deze commando's vlot aanleert en uitvoert bv op de schouder gaan zitten, terug in de kooi gaan (vogels), het reproduceren van geluiden eindeloos herhaald of uit verveling opgepikt (sprekende vogels), de hond die tot daar en niet verder mag... Wanneer deze dieren het vlot uitvoeren plakt men daar gemakkelijk het populaire etiket 'slim' op.
In dierentuinen traint men bv olifanten om bepaalde handelingen uit te voeren zodat ze niet in slaap moeten gedaan worden om bv de poten te verzorgen, het gebit na te kijken, medicatie in te nemen enzomeer. Deze aangeleerde handelingen lopen vrij vlot maar zeggen in feite niets over de 'intelligentie' van het dier meer eigenlijk over de geëvolueerde aanpak van de mens met dit soort dieren in gevangenschap.
Ik probeer de intelligentie te leren kennen in de mate van het mogelijke zonder de interactie tussen mij en mijn huisdieren.
Ik zeg geen woord tegen mijn konijn. Het enige wat ik doe als ik in de dag zijn eten ververs en hij zit op of net naast het paadje op weg naar zijn hok, is me bukken en hem met enkele vingers aaien.
Ik hoef dat in feite niet te doen, want hij weet dat ik dat paadje tweemaal insla voor achtervolières en de derde keer voor hem.
Hij weet het gewoon. Dat is eigenlijk de enige interactie die er is tussen hem en mij.
Verder heeft hij dus zijn eigen intelligentie wat ik eerder een gezond instinctenapparaat noem waarbij hij de voor hem goede plaatsen in de tuin kiest om te gaan zitten naar gelang de weersomstandigheden, en buiten het door mij aangeboden voedsel zijn menukaart uitbreidt naar nog veel meer (anijs, peterselie, witte kool en meer dat ik niet zie).
Is zijn intelligentie meetbaar als hij commando's uit mijn mond opvolgt? Dat vind ik een raar gegeven.
Als je een dier afhankelijk van jezelf maakt ivm met het geven van tijdelijk meer ruimte (vliegmogelijkheid of de dagelijkse wandeling met de hond bv) en voedsel, dan heb je toch een vertekend beeld van het gedrag van dat dier?
Zit je dan niet opgescheept met een context waarin het dier gestretched wordt op zijn vindingrijkheid om zich te plooien en zo aan zijn ruimte en voedsel te geraken?
Is het intelligentie? Het kunnen evengoed wanhopige pogingen betreffen om de sleur van een voor het dier steriel leven te doorbreken.
Doorgaans hebben bijna alle diersoorten geen greintje behoefte aan menselijk contact.
Die behoefte is gecreëerd door de mens in termen van afhankelijkheid van wandelingen, voedsel, snoepjes, het aanbieden van lichaamswarmte (kat),
straf en belonen. Daar kan je toch het woord 'intelligentie' niet in plaatsen? Of wel?
Onze termen van menselijke intelligentie zijn blindestokken, hoe kan je die term dan toepassen op dieren waar we eigenlijk hoe langer hoe meer minder van af weten?
En is die term 'intelligentie' die dus zeer vaag en ongenuanceerd is zo beangrijk, Tens?
Ik heb nooit ratten als huisdier gehad maar ik weet wel dat ze in vele en allerlei experimenten gebruikt zijn geweest om een 'hoger' doel te dienen.
Ratten worden soms vergeleken met mensen en mensen soms met ratten (historisch-maatschappelijk bekeken).
Ik vermoed dat de rat uiterst flexibel is zoals de mens uiterst flexibel is. En dat brengt beiden tot elkaar niet alleen in de verhouding mens/huisdier maar vooral qua habitat en vooral qua levensomstandigheden in vele landen en in vele steden op deze planeet.
Het zijn in feite de getolereerde honden van de indianen in Noord-Amerika tot einde 19de eeuw: als er hongersnood optreedt kunnen ze altijd gegeten worden en geruild of verkocht worden.
In de fauna zie ik de mens eigenlijk wel als de meest destabiliserende factor en zodoende degene die het meest blind is voor de rijke rest van de fauna.
Jij probeert er aan uit te geraken op jou manier, ik op mijn manier en vele anderen op hun manier en misschien geraken we zo een klein stapje verder in het begrip van onze relaties met die ongekende dieren.

Christine.







Tens
Oud Lid
Posts :204

Oud Lid
2009-01-30 - 18:56:04

Intelligentie is een algemeen begrip dat binnen een normale context wordt gebruikt om vergelijkingen te trekken tussen twee onderwerpen.
Dit begrip is echter per tak van wetenschap verschillend.
De termen 'pseudo-wetenschap', net zoals 'creo-wetenschap' hebben geen betekenis in de echte wetenschap.
Wetenschap betekend niets anders dan zo dicht mogelijk de feitelijke waarheid van oorzaak en gevolg benaderen door zoveel mogelijk logica onderuit te halen.
Wetenschap gaat niet om conclusies, speculatie, of harde feiten.
Daar iedere wetenschapper begrijpt dat hij of zij fouten maakt en dat de waarheid relatief is, (het is afhankelijk van tijd en gegevens), wordt wetenschap niet gebruikt om feiten vast te leggen maar om bestaande kennis te testen en zo nieuwe kennis op te doen.

Onderzoekswetenschap is echter geen wetenschap: deze werkt vanuit een conclusie of speculatie en wordt doorgaans betaald door sponsoren die op zoek zijn naar een weerlegging of bevestiging van een vooraf getrokken redenering.

IQ bestaat niet meer als wetenschappelijke term.
Intelligentie wordt daar vaak opgedeeld in 7 subcategorieën. In de neurologie (medische wetenschap) worden zij bijvoorbeeld weer anders toegepast dan in bijvoorbeeld de psychology (onderzoekswetenschap / filosofie) waar het bekeken wordt vanuit de mate van zelfbewustzijn, moraliteit en sociale interactie in al haar facetten.

Exacte wetenschap, waarin de term 'theorie' slaat op het begrip 'leer', is anders dan onderzoekswetenschap, waarin de term 'theorie' slaat op het begrip 'theorie'.

Zou je de intelligentie beredeneren vanuit het gedrag van een konijn of vanuit de psychologie dan kom je uit op een niet bijzonder intelligent wezen. Gedragswetenschap en / of psychologie is dan ook geen exacte wetenschap. Ik kijk in dit geval vooral naar functioneren en het aanpassingsvermogen van het dier als soort binnen zijn omgeving.
Evolutionair gezien kwa kundigheid zeg maar.



Pagina : 1

Plaats een reactie



Er zijn in totaal 220 bezoekers op de site, waarvan 5 leden.

Aantal mensen in chat: 1
attie11,
Copyright 1998-2022,
Laatste update: 31 oktober 2022
e-mail: info@vogelarena.com
kinderopvang in Enschede