Dat internet vele mogelijkheden heeft geopend op elk denkbaar gebied, maar zeker ook op dit gebied, uitwisseling van kennis qua kweek/handopfok/verzorging/huisvesting/import/export enz...
Word nu hier afgeschilderd alszijnde een inbreuk op het nederlander zijn.
Dat wij onze weg gevonden hebben op deze toch zeer bruikbare info rijke snelweg, lijkt nu de lans te worden/zijn die in ons hart word gestoken.
Heel veel contacten via dit medium zijn uitgegroeit tot zeer waardevolle en bruikbare gegevens met betrekking op bovengenoemde items.
Dat er ook nog hele sterke persoonlijke banden uit voort zijn gekomen is een presentje dat we dankbaar hebben aanvaard.
Dat met een andere aanpak op het gebied van voeding/verzorging en koppelvorming in zijn algemeen op aanwijzing van ervaren kwekers onze resultaten omhoog gingen, zonder de gememoreerde zaken uit te voeren die aangegeven worden door Picolet.
Kunnen we toch echt niet ontkennen, het een en ander is gewoon op een hoger niveau getilt, met als gevolg dat we nu kunnen zeggen, we gaan gericht in een bepaalde periode van het jaar kweken, daarbuiten schieten er ook wel een paar koppels op eitjes, maar dat zal wel zo blijven, ook zij hebben soms een andere mening.
Hier geen invloed van de broedmachine, hier geen invloed van de medicijnkast, maar veel belangrijker nog, hier ook geen koppels met stres symptonen, geen eiervreters/geen verminkingen en wat al niet meer van dit soort zaken.
Dat er een meningsverschil van inzicht is ontstaan ten opzichte van ouderbroed en terugplaatsen in de natuur, is nog geen reden om te gaan verkondigen dat wij geen kijk hebben op de problemathiek van dit hele hot item.
Dit alles heeft zich toegespits op de door mij genoemde ara's, maar daar vliegt meer los hoor, en ga jullie alle daar toch even blij mee verrassen.
Jimmy de grijzeroodstaart en haar maatje (ja ze heeft een jongens naam ) verdwijnen soms voor dagen drie of zelfs 5 dagen zie je ze niet, je hoort ze niet in geen velden of wegen te bekennen.
Drinkwater is daar ruim voldoende aanwezig, moerassen in overvloed met de nodige gevaren in zich verborgen, waar leven zij van, hoe houden zij zich staande in dit gebied.???????
Om op een vroege morgen te landen op de rand van de veranda met een vrolijk HELLO.
En geen drang zoals je zou verwachten toch, om zich als dijkdelvers te storten op de aanwezige voerbakken, simpele grijzeroodstaarten die hun weg gevonden hebben in de, laten we zeggen semi natuur, want menselijk contact blijft, en ja daarna verblijven ze net als de rest in de vogelserre voor een paar nachten of meer, om daarna weer hun eigen weg te gaan.
Vul het maar in hoor, maar voor mij is wel duidelijk, dat daar technieken worden opgedaan die wel degelijk laten zien dat overleven buiten de invloeden van de mens wel degelijk aangeleerd word.
In de reactie van de eigenaar, vermeld hij ook, hoe kun je dit uitleggen, zonder dat men het kan zien, dit slaat op de adembenemende schoonheid van alle losvliegende vogels en speciaal op de ara's.
Maar voeg daarbij maar gerust, ook het met eigen ogen ervaren wat ze nog meer doen, dan alleen het showen van hun kleuren in de zonnestralen.
Dat jullie alle hier een andere kijk op hebben, is me nog daaraan toe, dit komt voort in mijn ogen van hetgeen jullie gelezen hebben in verslagen van o.a W.P.T en andere instantie's.
Ik heb mogen aanschouwen, in levende lijven waar deze vogels toe instaat zijn, dit is een ervaring geweest regenwoud waardig.
Vogels vanuit het ei groot getrokken zonder de hulp van ouders hun weg hebben gevonden in een redelijk vijandige omgeving, kun je niet even onder een matje vegen, of afdoen met, je hebt geen kijk op natuurlijk gedrag van vogels.
Is mij veel tekort door de bocht en geeft niet aan dat mijn bijdragen in dit hele verhaal voor jullie enig stof tot nadenken is, kan niet, weg ermee, die indruk laat je achter, maar het is er wel hoor, wis en waarachtig wel.
Dat geldelijk gewin hier onze ogen zouden verblinden, omdat hier even iets anders uitkomt, dan wat sommige artikelen naar voren brengen, is natuurlijk een lachertje.
Tragedie.
koppel Oranje kuif kaketoe’s die hun jongen verminken
Een klein zinnetje, maar beseft iedere lezer hier wat een tragedie hier achter schuil gaat.
Een wel gemeend advies, mocht je het geld er niet voor hebben, start een inzamelings actie hierop V.A en breng ze zo gauw mogelijk terug in hun natuurlijke habitat, en stop met trekken van eitjes of jonkie's uit dit koppel, om handopfok technieken gelijk Loro park op toe te passen.
Breng dit koppel terug naar een niveau van overleven in de natuur, neem aan dat zij dit wel verdienen.
Zou het waarderen als je beschrijft, wat met name het popje afziet met dit enstige probleem, voor haar is het dubbel op, neem aan dat je dat wel kan.
Zie totaal geen reden om hiermee te kweken, niets op deze wereld kan dit rechtvaardigen,dit dient geen enkel doel, en kan ook niet in een frame geplaatst worden, hier is een ander woord voor te vinden.
Gert.
Dat we adverteren over de grenzen heen, wil nog niet zeggen dat we geen warme en welkome plekjes vinden hier in ons landje, denk dat je koffie te weinig in huis hebt om deze mensen van een slokje te voorzien als ze even hun trots zouden komen laten zien.
Dus zeker geen gerichte buitenlandse verkoop, en zoals ik al heb aangeven in een eerdere posting, alles is bij ons gelijk, dus geen vlucht naar het buitenland om de prijzen, is totaal niet van toepassing, bij ons althans.
Dat we buitenlandse aanvraag hebben en krijgen is leuk, maar zeker geen hoofddoel, en als het zo zou zijn, dan zal een verviervoudiging van ons bestand nog niet aan de aanvraag kunnen voldoen
In tegenstelling wat ik net even tussendoor lees in reactie numero laatst (Niltava) nee onze familie is niet betrokken bij het hele gebeuren, wij doen dit samen, en met heel veel plezier, wie dit nu weer de lucht in gooi't lees ik direkt wel even.
Alle mensen die je op de foto's ziet, zijn gezinnetjes met kinderen die een baby papegaaitje uitzoeken of betrokken zijn in het gedeelte van handvoeding socialisatie, dus eigenhandig hun baby papegaai of ara komen voeden, maar tot aan de leeftijd van zelfstandigheid blijven ze hier, we vinden het leerzaam voor hun, en wij zijn in de gelegenheid om ze samen met de baby papegaai aan een vertrouwensband te helpen, zodat als de dag aanbreekt dat hij/zij mee gaat naar zijn nieuwe woonomgeving, er altijd herkenning is van personen, dit voorkomt onrust bij de baby papegaai of ara, nieuwe indrukken krijg hij/zij toch alweer genoeg te verwerken, en dan is het voor de vogel in kwestie, een rustpunt van vertrouwen als hij personen herkent om zich veilig bij te voelen. wat alleen maar aan te moedigen is naar andere kwekers toe, wat we dan ook doen.
Niltava.
Wij zijn zeker geen ondernemers, wij plaatsen onze nakweek zeer selectief.
We kunnen er trots op zijn dat we een baby papegaai/ara tot haast in de perfectie af kunnen staan aan een huiskamerliefhebber, we openen onze deur en gastvrijheid voor deze mensen,om reden, alles moet in het teken staan van de baby papegaai/ara, zijn welzijn staat voorop.
Om in je betoog van het verhaal Amerika, deze termen te verweven laat zien hoe je werkelijk deel neemt aan dit topic, zou het zeer apriceren dat of je stopt met deze waardeloze niets ter zake doende rottigheid, of laat dit topic voor wat het is.
Ben en was niemand verschuldigd om uitleg te geven over onze plannen Amerika, heb je uitleg gegeven, en wat doe je.
Maar als je nu niet kunt begrijpen hoe deze dingen werken, neem eens contact op met de Ambassade in Amsterdam en laat je gewoon eens voorlichten, dan zul je gauw genoeg ontdekken hoe frustrerend deze weg is om te bewandelen, en menig obstakel uit de weg zal moeten worden geruimd voordat je maar eventueel je aanvraag op afspraak met de ambasadeur kunt gaan overhandigen.
Peter.
2006-03-20
-
19:55:14 
