Mijn ara kind is geknipt Ik vind het zooooo vreselijk, maar het kon niet anders, het was dat.....of wegdoen.
Mijn wederhelft is niet van de makkelijkste, hij houd van dieren...vooral pluche beestjesen Noke hing echt wel het varken uit hoor overal kwam ze nagevlogen en overal zat ze met haar dikke bek tussen, maar.....als ze ergens niet binnen mocht begon ze gezellig het obstakel dat in de weg stond kapot te knabbelen, zowel de deuren als de vensterkozijnen, en toen ze doodleuk een héél antiek chinees beeld een kleedje wilde passen omdat het voor haar op de verkeerde plaats stond
Vaarwel droom om haar deze zomer vrij te laten rondvliegen, misschien dat ze na de rui wat zelfstandiger zal zijn en meer op haar speelbomen zal blijven.
We hebben het er alletwee moeilijk mee, ik omdat ze niet meer komt, en zij natuurlijk omdat ze niet overal meer naartoe kan, ze zit wel veel meer op haar speelboom en heeft haar speelgoed nu pas tenvolle ontdekt, maar ze heeft toch al meerdere keren de grond "gekust" bij wijze van spreken, vandaag had ze het gelukkig door dat ze
beter kon wachten tot ik haar kom halen inplaats van op eigen krachten te willen komen want ze botst overal tegenaan omdat ze geen hoogte meer haalt en gewoon was om net onder het plafond door de kamers te zwieren en vliegen kon ze als de beste, bijna geruisloos en zooooo sierlijk, mijn hart is voor een stuk gebroken als ik naar haar stuntelige kruippogingen kijk, vooral met haar handicap van het scheve pootje is ze niet zo beweeglijk bij het rondkruipen.
Hopelijk kan ze na de rui haar nieuwe pennen behouden en heeft ze tegen die tijd de omgeving goed in in gedachten zodat ze haar "home" vanuit de lucht makkelijker terugvind mocht ze ooit te hoog of te ver vliegen

Met zo'n partner zou ik nooit een ara in huis genomen hebben, maar goed, daar heb je niks aan.

Ik denk dat je vogels ook slopen kan afleren, misschien kan Erwin je helpen met (her)opvoeden?
Gelukkig groeien de veren normaal gesproken weer aan, probeer de vogel voor die tijd opgevoed te hebben en je kunt beiden weer genieten.

Iets minder zwaar: ook een geknipte vogel kan, als hij er aan gewend is, wel degelijk weer een heel vrolijk maatje worden. Misschien kun je jullie band zelfs nog meer versterken omdat jij zijn hulpmiddel wordt.

Groeten, Ton.

Achh zielig he Ik begrijp je heel erg goed die grijze kip hiero precies hetzelfde de vorige eigenaar heeft haar voor we haar kregen nog even snel een dierenarts bezoek gegeven en ook gelijk alles laten trimmen omdat ze hem het hele huis door achterna vloog met hoekjes en al. Nu moet ik zeggen dat Onze grijze kip erg sterk is met haar vleugels zo lelijk geknipt en ze vliegt me toch nog een mooi stuk weg en landt perfect. Maar je moet het maar zo zien dat Noke nu wel de dingen sloopt die je voor hem hebt gekocht zijn speelgoed. En als hij zijn vliegoefeningen blijft doen blijven zijn vleugels sterk. Misschien wel leuk om samen met hem te doen hem op je hand nemen en dan laten vliegen. Mabel zit los op de hand en doet dan flightrobics zoals ik het maar noem

Vogels zijn soms net kinderen. Mijn geelvoorhoofden zijn nu echt verschrikkelijk speels, het spelen en knagen aan de telefoon is favoriet. Door een de rug of de kop aan te tikken zorg ik dat ze daar weg gaan, en ik geef ze eigen speelgoed (afkomstig van mijn zoontje) dat ik op de kooi leg, daar spelen ze dan vervolgens werkelijk fantastisch mee.

Met honden is het zo; Wat zij in pakweg het eerste jaar niet aanleren hoef je ze ook niet af te leren.

Is dit met papegaaien niet ook zo?

Een hond kun je een veilig onderkomen verschaffen door hem in een bench te zetten.(weet ik dat niet iedereen hiervan gecharmeerd is) Maar zo heeft hij de gelgenheid niet om op de meubels te knagen. Hoef je het hem ook niet af te leren.

Nu weet ik natuurlijk niet hoe en of dit bij een papegaai in te passen is. Daar weet Erwin misschien wel raad mee?

In ieder geval heel veel sterkte.
(Met je man dan natuurlijk.)

Peter

ja en wat ze in het eerste jaar aanleren valt zeer moeilijk, in alle jaren erna, af te leren..

bij een hond dan

Je kunt natuurlijk geen trainnings methodieken die voor honden van toepassing zijn, los laten op een ara of papegaai.
Daar ligt wel een wereld van verschil in het intelligentie peil tussen deze twee huisdieren.

Honden zijn echte roedeldieren, zij sluiten een verbond met de leider, net zoals ze in de natuur zouden doen, enige manier om te overleven.

Een papegaai\ara daarin tegen doet dat zeer beperkt, enkel buiten het broedseizoen komen ze samen in grote groepen, socialiceren met anderen soortgenoten.
Zijn niet echt afhangkelijk van een groep om te overleven, wel zijn hun kansen groter om dit te doen, het waar nemen van een eventuele jager is met 100 paar ogen eerder het geval, dan met 2 of 4.

Onze huishond, is een afstammeling van de wolf.
Deze dieren leven in een roedel met maar een leider, en gezamelijk word er gejaagd om de roedel in stand te houden, gezamelijk word indien nodig gevochten tegen indringers van hun teritorium, alles ter bescherming van hun voortbestaan.

Een hond zoekt de sterkste persoonlijkheid binnen het gezin, en accepteert hem alszijnde zijn leider, toont dan ook onderdanig gedrag aan zijn grote leider, maar laat de leider in de ogen van de hond gebrek aan leiding zien dan is een conflict geboren.
En is de strijd om het leiderschap geboren.

Een papegaai/ara heeft andere mogelijkheden om je het leven wat moeilijker te maken, namelijk zijn intelligentie, die te vergelijken is met de leeftijd van een kind zo rond het vier a' vijfde levensjaar.
Ja daar zul je iets tegenover moeten zetten, sturende correctie's, zoals bij een kind, die alles nog moeten ondekken in het leven.

Correctie's zoals gegeven bij honden in opleiding/opvoeding zouden een totaal averrechtse uitwerking hebben bij deze vogelsoort.

Simpel samengevat.

Een hond kijkt op naar de echte leider en zal deze alsware als zijn afgod zien, zal ook door het vuur gaan voor zijn leider, alles onder het mom de roedel/gezin is van levensbelang om in stand te houden.

Een papegaai/ara ziet dit toch even anders.
Hij accepteerd je als vriend,partner, maar plaatst zich zeker op gelijke hoogte met je.
Het is aan het intelect van de mens om daar een vorm van opvoeden/leren in aan te brengen.
Op een basis van wederzijds respect.


Peter.

Peter,

Wat ik nou graag wilde weten - en wat ik bedoelde- of een papegaai, net als een hond, een bepaalde leerperiode heeft. Een periode waarin hij dingen al of niet zichzelf, aanleert? En of na die leerperiode, de papegaai zeker gedrag, in dit geval bijten op meubels, niet meer uit zichzelf aanleert? Dat mensen hem kunnen stimuleren om zich zoiets aan te leren neem ik aan. Als je een papegaai niks geeft om zijn snavel te slijten zal hij wel moeten.

Maar uit zichzelf zo'n 'negatief' gedrag aanleren na een bepaalde leerperiode?

Snappie?

Peter

Net zoals bij een hond zijn herhaling van het aangeleerde noodzakelijk om het niveau van opvoeding/africhting te behouden, doe je dit niet zal de hond langzaam afzakken naar een minder niveau.


Een vogel zoals de ara/papegaai is wat anders, je kunt hem leren om niet te knagen aan de meubels, maar zal ook door herhaling moeten worden bijgehouden, je kunt hem de hemel in prijzen als hij de bank of stoel met rust laat, maar gelijk daarna durft hij zonder probleem of schroom zijn snavel diep in het hout te begraven van een stoel of bank.

Dat ze het weten dat je het daar niet mee eens bent, ja wis en waarachtig wel.
Voorbeeld, als ik met de PC bezig ben en Kanjer vind dat hij de aandacht moet krijgen, dan gaat hij naar iets opweg waar hij van weet, als ik dit doe dan komt er commentaar, dan zegt hij al, NEE PAS OP MAG NIET, en kijkt me aan van nu ik of je bankje gaat eraan.
Dat zie ik een hond niet doen althans de twee die hier rondlopen niet.

Dit duid op een veel hoger level van intelligentie peil dan bij de hond, Foei bij een hond mits goed aangeleerd blijft Foei.
Maar dat gaat niet op bij een vogel als de papegaai/ara.
Dus een leefboom/schommel bezig houden van zijn toch aanwezige knaagbehoefte, is en blijft een must, zal toch ook zijn snavel bij moeten houden.
Bij het totaal ontbreken van deze is er snel vervanging gevonden door deze rakkers.

Zelf aanleren, waar ligt de noodzaak bij de vogel om dit te doen, nergens, het is een gewenst gedrag dat de mens over probeert te brengen op hem, voor hem maakt het niet uit of het nu een lekkere verse wilgentak is of even een kozijntje vakkundig slopen, als hij zijn snavel maar kan onderhouden.

Dat is een van de redenen dat je geen dergelijke vogel alleen los in de woning achterlaat zonder toezicht, dat is geheid vragen om problemen.

Het zelf aanleren van dergelijk minder leuk gedrag na zijn leerperiode zoals je beschrijft.

Ja zeer goed mogelijk, een van de redenen vind je al terug in het bovenstaande antwoord.

Ik of je bankje.

is gewoon misbruik maken van jouw gevoelens voordat bankje, en je wilt wel omhoog komen hoor als mijn snavel even op het hout tikt.
Echte donderstralen zijn het, maaaaaaar wel heel lief.



Peter.

Dank je wel. Is duidelijk.

Dat bedoelde ik inderdaad.

Peter

Mijn honden vertonen wel degelijk dergelijk gedrag als ze wat minder aandacht krijgen dan gewenst! Ik vind het verschil niet zo groot als het hier boven uitgelegd wordt. Mijn bernersennen kan enorm vervelend worden als ik hem meerdere dagen niet uitlaat en mijn vrouw dat telkens doet, om maar een voorbeeld te noemen.

Puur geen genoegen nemen met iemand die in zijn ogen lager in de rangorde staat dat zijn leider.
Maakt dat hij duidelijk maakt, he baas waar ben je.

Maar zal desondanks geen bankstel tussen zijn tanden nemen om het een en ander kracht bij te zetten.

Inspectie van het teritorium/uitlaten doe je in het bijzijn van de leider.
Voeg daar nog bij dat je het over waak en verdedigings honden hebt, gefokt op deze kwaliteiten.


Peter.

Hoho, mijn vrouw is als baasje zeker zo streng, en ze luisteren zeker zo goed naar haar. Hij heeft gewoon een zekere voorkeur die hij probeert te bewerkstelligen door bijvoorbeeld verontwaardigd te blaffen, enz. De roedel theorie is mij te simpel, bovendien staan honden daarvoor te ver af van wolven. Dezelfde hond luistert overigens ook uitstekend naar mijn tweejarig zoontje.

Hoi Johan,

Het heeft niets te maken met streng zijn of iets dergelijks! Het heeft te maken wie zijn (roedel)leider is...en in dit geval ben jij dat! Geen enkele hond accepteert twee leiders. Wat hij wel kent is een rangorde. Als ik even voor de hond mag spreken: Hij zal accepteren dat je vrouw hem ook stuurt en/of commado's geeft. Maar probeer dit maar eens: Laat je vrouw maar eens zeggen tegen hem: Zit en tegelijkertijd zeg jij: Kom hier, o.i.d Wedden dat hij niet zitten gaat en naar jou toekomt?
Ik weet voor 100% zeker wat er gebeurd hoor!
Zal een voorbeeld geven:
Ik zelf heb twee Border Collies, 2 reuen, ongecastreerd, de ''en 2 jaar jonger dan de ander en allebei getraint met schapen. Ze zijn er zelfs aan gewend om ook met meerdere honden tegelijk te werken en zelfs met een vreemde handler. Al zijn ze nog zo druk bezig met een kudde schapen en met en vreemde handler en ik roep van afstand hun naam of roep ze met een fluitje, want zelfs daar herkennen ze je aan en al heeft die handler hetzelfde fluitje dan ik, dan kan die handler doen en laten wat hij wil, maar ze komen wel naar mij toe!
De reden: ik ben voor hen de (roedel)leider en de andere handler staat dan welliswaar hoog in de rangorde voor hen, maar ik ben de leider.....en daar wordt onvoorwaardelijk naar geluisterd!
En nu nog even iets over streng zijn:
Het enige wat telt is consequent zijn.
Al te vaak hoor ik hondenbezitters hun longen uit hun keel schreeuwen om de hond bij zich te krijgen...Alles wat er gebeurd...maar komen ho...maar! Logisch...die hond weet/denkt gewoon...Hallo, ik ben niet doof maar schreeuw maar raak er gebeurt toch niets en als ik nog even weg blijf krijg ik alsnog een beloning om dat ik toch nog "braaf" gekomen ben....

Nee...komen is komen en anders niet! Af gaan is af gaan en anders niet! Maar veel baasjes zijn dan ook te beroerd om dan de hond dan maar te gaan halen en te corrigeren en meestal dan denken: Laat ook maar, k*thond!

Daar ligt de basis van de meeste gedragsproblemen met honden!

Maar ik commandeer mijn honden dan ook niet, en ze kennen er meer dan 40, ik vraag ze wat....en schreeuwen doe ik al helemaal niet!
Maar dat is bij honden. Wat ze wel gemeen hebben, honden en papegaaien, is kunstjes leren, maar dat noem je dan ook coditioneren!

Bij vogelgedrag werkt dat allemaal inderdaad heel anders, maar daar heeft Jacqueline al genoeg over gezegd!

Lennart

Honden te ver af van de wolven, roedel theorie te simpel.

Zijn op het eiland Bonaire geweest, een van de grote problemen waar men daar mee kampt is, de roedel theorie, huishonden die zich tot roedel hebben gevormd en er niet voor terug schrikken om een ezel plat te leggen als maaltijd.

Eens waren dit geliefde huisdieren, maar om wat voor reden dan ook los gelaten of weggelopen van hun baasje.

Gebruikte basis begrippen bij de africhting, zowel voor Politiehonden,I.P.O,V.H.D,Schutzhund.

Wat al in de hond aanwezig is van nature.

Speuren, zoeken van prooi.
Appel, besluipen van prooi.
Pakwerk, aanvallen van prooi.
Buitdrift, het vellen/doden van de prooi.

Weet niet of je weleens naast een politiehond hebt gestaan die klaar staat voor de aanval, sterker nog jij de prooi/pakwerker was, krijg je toch een aardig idee wat zo'n hond kan.

En in principe heeft elke waak en verdedigings hond dit in zich, natuurlijk de een heeft een lagere drempel dan de ander.
Maar dat neemt niet weg dat het behoorlijk riskant is om kinderen leiding te laten geven aan dergelijke honden.

Dat er conflict gevoelens aanwezig zijn bij je honden geef je duidelijk aan, het zogenaamde verontwaardig blaffen, moet toch als vingerwijzing gezien worden, als blijk van zijn ongenoegen.


Peter.